هر از گاهی در خبرها می خوانیم نوجوانی ۱۳ و یا ۱۴ ساله، بدون گواهینامه، بدون آموزش و بدون هیچ‌گونه صلاحیت قانونی یا فنی، پشت فرمان تریلی‌ای نشسته که چند ده تن وزن دارد. وسیله‌ای که در صورت کوچک‌ترین اشتباه، می‌تواند فاجعه‌ای انسانی رقم بزند؛ از تصادف‌های مرگبار گرفته تا نابودی خانواده‌هایی که  در حال سفر بوده‌اند.
اما پرسش اصلی اینجاست: چه کسی این وسیله خطرناک را در اختیار یک کودک قرار داده؟ 
مالک تریلی، که باید مسئول‌ترین فرد در این چرخه باشد، چگونه وجدانش اجازه داده چنین تصمیمی بگیرد؟ آیا سود حاصل از این بی‌مبالاتی، ارزش به خطر انداختن جان انسان‌ها را دارد؟ 
آیا صرفه‌جویی در هزینه راننده یا فرار از پرداخت حقوق قانونی، توجیهی برای سپردن جان مردم به دست فردی فاقد صلاحیت است؟
وقتی قانون نادیده گرفته می‌شود، وقتی وجدان خاموش می‌ماند و وقتی سود شخصی بر امنیت عمومی ترجیح داده می‌شود، نتیجه چیزی کشته و زخمی شدن عده ای بی گناه در جاده ها نیست.

آیا خانواده‌ای که با اعضای خانواده در حال سفر است، باید قربانی بی‌مسئولیتی یک نفر شود؟ 
آیا جاده‌ها باید به میدان آزمایش کسانی تبدیل شود که تنها دغدغه‌شان پر کردن جیب‌شان است، بی‌آن‌که ذره‌ای به جان مردم اهمیت دهند؟

این رفتار نه‌تنها نقض قانون است، بلکه تجاوزی آشکار به وجدان، اخلاق و حقوق شهروندی محسوب می‌شود. 
مالک وسیله نقلیه‌ای که آن را به نوجوان فاقد گواهینامه می‌سپارد، عملاً در معرض اتهام مشارکت در تهدید جان مردم قرار دارد و باید با اشد مجازات قضایی روبه‌رو شود.
تا زمانی که دستگاه قضایی با قاطعیت و بدون مماشات با چنین تخلفاتی برخورد نکند و تا زمانی که رسانه‌ها و نهادهای نظارتی این موضوع را به‌طور مستمر پیگیری نکنند، جاده‌ها امن نخواهند بود. 
و تا زمانی که قانون با بی‌وجدانی مقابله نکند، تیتر خبرها همچنان پر از نام قربانیان بی‌گناه خواهد بود.

در نهایت، امنیت جاده‌ها فقط با آسفالت بهتر یا دوربین‌های کنترل سرعت تأمین نمی‌شود؛ بلکه با مسئولیت‌پذیری، وجدان بیدار، و اجرای بی‌تعارف قانون است که می‌توان جان انسان‌ها را حفظ کرد.

• نویسنده : یزدفردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا